Zgodnie z paradygmatami medycyny tybetańskiej i chńskiej leczenie polega na całościowym traktowaniu człowieka wraz z jego stanem emocjonalnym i duchowym, szukaniu prawdziwych źródeł choroby i zapobieganiu chorobom w momencie pojawienia się pierwszych symptomów, często niedostrzegalnych dla medycyny akademickiej.
Lama Farid zdobył kluczową wiedzę i doświadczenie medyczne w trakcie pobytu w kasztorze buddyjskim na syberii (góry Sajany) gdzie uzyskał święcenia Lamy.
W klasztorze przetrwała wielowiekowa tradycja medycyny tybetańskiej i mongolskiej, oryginalne receptury złożonych leków. W trakcie intensywnej, wieloletniej nauki poznawał tajniki medycyny tybetańskiej, akupunktury, mokszy, zbierał zioła i mumio w górach.
Naukę kontynuował w Moskwie w Instytucie Dalekiego Wschodu, gdzie ukończył kurs akupunktury i medycyny chińskiej pod kierunkiem uznanego na świecie profesora medycyny i tradycjnej medycyny chińskiej Shao Yongzhen.
Do Polski przyjechał w 1992 roku na zaproszenie Dyrektora ośrodka medycyny naturalnej Getsemani w Poznaniu, Czesława Gąsiorowskiego. W 1994 roku otworzył własny gabinet medycyny tybetańskiej "Dżud Szy".
Kurs akupunktury i medycyny chińskiej ukończony pod kierunkiem profesora Shao Yongzhen.
alergie, przewlekłe zakażenia bakteryjne, wirusowe i grzybiczne, guzy mózgu, bezpłodność, impotencja, przerost prostaty, ginekomastia, rwa kulszowa, reumatyzm, zwyrodnienia stawów, choroby kręgosłupa, bóle i zawroty głowy, nadciśnienie tętnicze, choroba wrzodowa.
Kluczem do medycyny tybetańskiej jest całościowe, holistyczne traktowanie człowieka, także w ujęciu jedności z środowiskiem naturalnym, miejscem życia. W przeciwieństwie do medycyny akademickiej człowiek nie jest trakowany jako zbiór narządów, których leczeniem zajmują się poszczególni specjaliści, ale jako całość, w której wszystkie narządy są ze sobą powiązane i harmonijnie ze sobą współpracują.
Medycyna tybetańska to kompleksowy i skuteczny system leczenia, którego korzenie tkwią w indyjskim systemie medycznym ajurwedy, a na przestrzeni wieków system ten czerpał także z medycyny chińskiej i arabskiej.
W medycynie tybetańskiej tak jak i chińskiej niezwykle istotną rolę odgrywa szczegółowa diagnostyka i wywiad z pacjentem. Metody diagnostyczne obejmują szcegółowe badanie tętna (360 rodzajów tętna), wygląd języka, uszu, oczu i twarzy badanie moczu i kału, badanie dotykiem, wąchanie. Na diagnozę i przyjęte metody terapii wpływają także płeć, dokładny wiek pacjenta, budowa ciała, aktualna pora roku.
W leczeniu stosuje się złożone specyfiki naturalne pochodzenia roślinnego, zwierzęcego, mineralnego, akupunkturę, puszczanie krwi, masaż, przyżeganie (moksza).
Akupunktura to jedna z najstarszych, najbardziej wszechstronnych i skutecznych metod leczniczych, stosowana od prawie pięciu tysięcy lat.
Obecnie akupunktura jest oficjalną metodą leczniczą, uznaną przez Międzynarodową Organizację Zdrowia (WHO), stosowaną na całym świecie, także w Polsce.
Lista schorzeń, w których pomocna jest akupunktura (sporządzona przez WHO):
Zabieg akupunktury polega na wkłuwaniu bardzo cienkich igieł w określone punkty na ciele. Zgodnie z tradycyjną medycyną chińską, punkty te są powiązane z konkretnymi narządami i nakłucie ich stymuluje cały organizm do powrotu do stanu równowagi (zdrowia), którego warunkiem jest prawidłowy przepływ energii w kanałach energetycznych (meridianach).
Skuteczne stosowanie akupunktury, także w ciężkich przypadkach, wymaga ogromnej wiedzy i wieloletniego doświadczenia. Najistotniesza jest kompleksowa i trafna diagnoza, szczegółowy wywiad z pacjentem dotyczący jego stanu zdrowia, przebytych chorób, także dośwadczeń życiowych, która warunkuje wybór punktów nakłucia.
Akupunktura stosowana przez dobrego specjalistę nie wywołuje żadnych skutków ubocznych, może przynieść odczuwalną poprawę już po pierwszym zabiegu, potrafi być skuteczna w wielu przypadkach, trudnych do leczenia dla medycyny akademickiej.
Zabieg akupunktury
Tradycyjna medycyna chińska to system liczący sobie ponad 4000 lat, u podstaw którego leży całościowe, holistyczne traktowanie człowieka i wszechświata zgodnie z filozofią TAO.
W przeciwieństwie do medycyny akademickiej leczenie nie jest oparte na diagnozie symptomów i leczeniu pojedyńczych organów, ale podobnie jak w indyjskiej ajurwedzie i medycynie tybetańskiej, celem jest znalezienie prawdziwej przyczyny chorób.
Pacjenci mający te same objawy, choroby mogą być leczeni w różny sposób, uzależniony od prawdziwych przyczyn choroby i indywidualnych uwarunkowań.
Przez wieki w Chinach system opieki zdrowotnej opierał się na regularnym i częstym kontakcie pacjenta z lekarzem, który był wynagradzany za stałe utrzymywanie pacjenta w zdrowiu. Lekarz mógł dokładnie obserwować pacjenta i reagować na pierwsze symptomy chorób, eliminować przyczyny dzięki dogłębnej wiedzy na temat stanu zdrowia pacjenta, jego sytuacji życiowej, stanu emocjonalnego i diety.
Medycyna chińska, system diagnostyczny i terapeutyka oparte są na analizie przemian energii wewnętrznej Qi, stanów energetycznych yin i yang poszczególnych organów (teoria yin i yang, 5 elementów).
- to naturalny lek złożony, mineralny, który powstaje w szczelinach, jaskiniach skalnych na wysokości od 2000 do 4000 m w górach Azji (Himalaje, Pamir, Hindukusz, Sajany). Jest to tradycyjny lek wykorzystywany w medycynie ludów zyjacych na obszarze jego występowania. Mumio ma bardzo silne działanie stymulujące organizm do procesów regeneracyjnych, pobudza system immunologiczny jest pomocne i skuteczne w leczeniu wielu chorób.
Zgodnie ze współczensymi badaniami mumio jest bardzo złożoną substancją mineralną zawierajacą ok. 38 pierwiastków chemicznych, 40 makro- i mikroelementów 10 związków metali, 16 aminokwasów, kompleks witamin z grupy B, C, A i P, a także dodatki organiczne (oleje eteryczne, jad pszczeli, smołopodobne węglowodory, auksyny, inhibitory, glikozydy i chlorofile).
Tak złożona substancja ma zadziwiająco szeroki zakres odziaływania leczniczego.
Badania potwierdzają zdolność mumio do przyśpieszania gojenia ran, zrastania kości, stymulowania wydalania toksyn z organizmu, pobudzania układu immunologicznego, regulowania ciśnienia krwi.
ZASTOSOWANIE: stany zapalne i owrzodzenie żołądka, dwunastnicy oraz jelit, nadkwasota i niedokwaśność, zgaga, mdłości, choroby nowotworowe, gruźlica, cukrzyca, choroby nerek, wątroby, śledziony i trzustki, choroby górnych dróg oddechowych, kaszel, wszelkie stany zapalne, reumatyzm, impotencja, bezpłodność, paradontoza, żylaki, hemoroidy, ból głowy, migrena, zawroty głowy, porażenie nerwu twarzowego, epilepsja, klimakterium, alergie, astma, nadżerki pochwy i szyjki macicy, opryszczka, wypadanie włosów, łupież, ból zęba, niedobór krwinek białych, jaskra, miażdżyca, nerwobóle, krwotok z nosa, polipy, zapalenie ucha środkowego, choroby skóry, stwardnienie rozsiane, choroba Parkinsona, choroba Buergera, przerost gruczołu krokowego, łuszczyca itp.
Wyciąg z siekiernicy górskiej, ałtajskiej to tradycyjny lek medycyny chińskiej i ajurwedy zawierający polifenol alpisarin, który jak potwierdzają współczesne badania, ma silne właściwości przeciwwirusowe i antybakteryjne, jest silnym przeciwutleniaczem i stymulantem układu odpornościowego.
ZASTOSOWANIE: leczenie alergii, przewlekłych stanów chorobowych układu oddechowego, terapia wspomagająca leczenie AIDS, choroby wirusowe, grzybica
Pola oznaczone * są obowiązkowe.